Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Μια φορά και έναν καιρό...

...ο κυριούλης με τις χαρακτηριστικές ελιές στη μούρη εκβιαστικά αναδείχθηκε πρόεδρος του τότε κυβερνώντος κόμματος και πρωθυπουργός της χώρας. Ο κύριος αυτός το πρώτο πράγμα το οποίο φρόντισε να κάνει, ήταν να δημιουργήσει τον πλέον αποτελεσματικό μηχανισμό χειραγώγησης της κοινής γνώμης ο οποίος είχε στηθεί στη χώρα τα τελευταία εκατό χρόνια. Ο εκλεπτυσμένος μηχανισμός του καλοκάγαθου αυτού κυριούλη περιελάμβανε κανάλια (όχι το κανάλι του Βασίλη Λεβέντη, αλλά τα πλέον καθώς πρέπει), εφημερίδες (όχι την Αυριανή, αλλά τις πλέον καθώς πρέπει) και ραδιόφωνα (όχι το Radio Blackman, αλλά τα πλέον καθώς πρέπει). Το πλέον εντυπωσιακό χαρακτηριστικό αυτής της προπαγανδιστικής λαίλαπας ήταν και είναι ότι έχει υπερκομματικό χαρακτήρα. Ο σταφιδομούρης την κληροδότησε στον μπουχέσα και αυτός με τη σειρά του στο Γιωργάκη που μέσω αυτής πέταξε μπόι και εν μία νυκτί έγινε Γιώργος κραυγάζοντας "no more little George". 
Σταχυολογώντας τα σημαντικότερα επιτεύγματα του τέρατος της αποχαύνωσης θα μπορούσε κανείς να γεμίσει τόμους βιβλίων. Οι αντιφρονούντες σχετικά με το καταστροφικό πανηγύρι των Ολυμπιακών Αγώνων λοιδωρήθηκαν ως γραφικοί, μίζεροι και εθνικοί μειοδότες. Η οικονομική ανάπτυξη παρουσιάστηκε ως ένα από τα σημαντικότερα θαύματα ανά τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα αποσιωπήθηκε ότι αυτή βασίστηκε στη μαύρη εργασία μεταναστών στα γκουλάγκ του Μπόμπολα. Ο αχαλίνωτος τζόγος εδραιώθηκε ως τρόπος ζωής σε βαθμό ώστε όποιος δεν (τον) έπαιζε στο χρηματιστήριο και αργότερα στο στοίχημα να είναι ο αφελής που γυρνούσε την πλάτη στο εύκολο χρήμα. Προβλήθηκε και επιβλήθηκε το πρότυπο  του απολιτίκ λαμόγιου, το οποίο ψέλλιζε κακόγουστα τσιτάτα για τον εκσυγχρονισμό την ίδια ώρα που εκσφενδόνιζε πανέρια στα σκυλάδικα αγκαλιά με τους Νότηδες και τους Σώτηδες. Προβλήθηκε και επιβλήθηκε ο θλιβερός Παρασκευαϊδης (γνωστός και ως αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος) ως ο πλέον γαμώ παπάς στην ιστορία, ενώ στην ουσία του είχε παραχωρηθεί ο τηλεοπτικός άμβωνας εν λευκώ για να εκτοξεύει τα πιο δηλητηριώδη κηρύγματα. Ο μπουχέσας ήταν για σχεδόν έξι χρόνια ο καταλληλότερος σε όλα (μόνο για πρίμα μπαλαρίνα στη λυρική δεν προτάθηκε),  ενώ ήξεραν και οι πέτρες ότι ο άνθρωπος ήταν ο μεγαλύτερος τεμπέλης στη χώρα (ακόμα και οι πέτρες όμως άλλαξαν γνώμη βλέποντας το δελτίο ειδήσεων του Mega). Το ντοκουμέντο από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου επενδύθηκε στο μιξάζ με ήχους από εξαγριωμένους διαδηλωτές, για να είναι έτοιμο το τεκμήριο αθωότητας για τον μπάτσο όταν έρθει η ώρα να δικαστεί. Στις ταραχές που ακολούθησαν, αποσιωπήθηκε κάθε φωνή η οποία αναρωτιόταν "γιατί", όπως αποσιωπήθηκε και η συμμετοχή προβοκατόρων κουκουλοφόρων ασφαλιτών στα επεισόδια παρόλο που το διαδίκτυο έβριθε από ντοκουμέντα που την αποδείκνυαν.  Ο  Καρατζαφέρης εμβαπτίστηκε στην τηλεοπτική κολυμβήθρα του Σιλωάμ και από ακραίο στοιχείο παραδόθηκε στο κοινό άσπιλη περιστέρα να διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα κατά το δοκούν, το δικό του και των βαπτιστών του.  Ο Άδωνις και ο Πλεύρης junior μετατράπηκαν από λοβοτομημένα φασιστοειδή σε ιδανικούς γαμπρούς για τις κόρες της επικράτειας. Οι συλλήψεις εικοσάχρονων φερόμενων ως μέλη του τάδε ή δείνα γκρουπούσκουλου γινόταν πρώτη είδηση. Όταν μετά από λίγες μέρες τα ίδια άτομα αφήνονταν ελεύθερα χωρίς καν περιοριστικούς όρους, η είδηση ούτε καν μεταδιδόταν. Στο αστυνομικό δελτίο, οι δουλοπάροικοι της Ασφάλειας δεν μπαίνουν καν στον κόπο να κάνουν ρεπορτάζ αλλά περιμένουν τις διαρροές από τα Κεντρικά όπως οι ζητιάνοι έξω από τα πολυτελή εστιατόρια. Ποινικοποιήθηκαν τα μαύρα κράνη, τα όργανα γυμναστικής, οι μοτοσικλέτες με προφανή σκοπό να φοβηθούν και να σωπάσουν και όλοι όσοι έχουν παρόμοιο βαρύ οπλισμό στην κατοχή τους. Επόμενος μεγάλος στόχος δεν είναι άλλος από την αποδαιμονοποίηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στόχος ο οποίος βάζω στοίχημα ότι θα επιτευχθεί χωρίς να ανοίξει μύτη.  Δυο τρεις στημένες δημοσκοπήσεις "με τους πολίτες να στηρίζουν την κυβέρνηση" και όσοι φαντάζονται λαϊκή εξέγερση μπορούν να αλλάξουν πλευρό και να συνεχίσουν τον ύπνο τους. 
Αυτή ήταν κυρίες και κύριοι η μεγαλύτερη προσφορά του Κώστα Σημίτη και των συν αυτώ στην Ελλάδα ή στο κατεστημένο της αν προτιμάτε. Εξαιρετικής ποιότητας προπαγάνδα όπου και όποτε χρειαστεί. Ποιος είπε ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί τίποτα; Τα γρανάζια της κιμαδομηχανής των media είναι λαδωμένα και δουλεύουν στην εντέλεια κάνοντας το άσπρο μαύρο, φέρνοντας το μέσα έξω και το πάνω κάτω και παράγοντας φοβισμένα ανθρωπάκια.. Ακόμη και τα υποκοριστικά του Αυτιά (συνταξούλα, μισθουλάκος, μαγαζάκι, γιαγιούλα, σπιτάκι) εξυπηρετούν ακριβώς αυτό, να κάνουν τους θεατές να νιώθουν μικροί κι αδύναμοι και να ευγνωμονούν τον Ύψιστο μόνο που αναπνέουν.

Mezmerize the simple minded
Propaganda leaves us blinded
(Hypnotize, System of a Down)

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Άξονας Δικαίου

Δύο από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της rock, οι κύριοι Tom Morello (aka Nightwatchman) και Serj Tankian έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους σχηματίζοντας τον Άξονα του Δικαίου, μία οργάνωση σκοπός της οποίας είναι να φέρει σε επαφή όσους μουσικούς, μουσικόφιλους και πολιτικές οργανώσεις στοχεύουν σε περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Κόβοντας βόλτες στο YouTube, βρήκα μία εξαιρετική συνέντευξή τους την οποία αξίζει τον κόπο κανείς να δει.

Έχει και δεύτερο μέρος, με πολύ ζουμί !


Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Τζάμπα μάγκες

Αν κρητικός λεβέντης είναι ο μαυροπουκαμισάς κάφρος με περισσότερα καράτια στους μπρασελέδες ακόμα και από τις φυτίες φούντας στον Ψηλορείτη, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι αυτός που αναλώνει την ευφυία του σε μαντινάδες τύπου "η γκόμενα μου χτύπαγε δύο αυγά στο μπλέντερ, και τώρα ξημερώνεται μέσα στο Hondos Center", τις οποίες και θεωρεί συνέχεια της κρητικής λαϊκής παράδοσης, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι αυτός που κρεμάει σκυλιά ζωντανά από τους φράχτες ή τα περιφέρει σουβλισμένα στην πλατεία του χωριού, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι αυτός που μας ζαλίζει τα παπάρια για δήθεν απόσχιση από την Ελλάδα και παράλληλα τσεπώνει τις επιχορηγήσεις της Πασοκάρας και της Νέας Δημοπρασίας επί τριακονταετία, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι ο μικροφαλλικός που χρησιμοποιεί το όπλο ως προέκταση του πέους του, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι αυτός που καμαρώνει επειδή ήπιε ένα μπουκάλι Chivas σε τρία λεπτά, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.

Επειδή, όμως, κρητικοί λεβέντες ήταν ο Ξυλούρης και ο Καζαντζάκης, είναι αδύνατο να ανήκουν στην ίδια συνομοταξία κι όλοι οι προηγούμενοι.

Έναυσμα για την ανάρτηση αποτέλεσε εθιμοτυπική επίσκεψή μου σε κρητικό διασκεδαστήριο, όπου εκτίθονταν όλοι οι ανωτέρω χαρακτηριστικοί τύποι παληκαρά οι οποίοι ενδημούν στην Κρήτη. Τι να σας πω, το διασκέδασα με την καρδιά μου...

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Αδιόρθωτος

Ο πρώην δήμαρχος Σπάρτης, αυτός ο οποίος έπρεπε να συμπληρώσει μία ντουζίνα εγκεφαλικά περισσότερα από τον Ozzy Osbourne πριν αποφασίσει να ξεκουμπιστεί από το δημαρχιακό θώκο, κηδεύτηκε σήμερα κι από ότι πληροφορήθηκα από τον κολλητό μου Lioko η τελευταία του επιθυμία ήταν να θαφτεί σήμερα, 21η Απριλίου, με τη στολή του μπάτσου την οποία τίμησε δεόντως επί χούντας. Αδιόρθωτος μέχρι τελευταίας ανάσας. Πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι. Μην περιμένετε συλλυπητήρια και τα τοιαύτα.  Περιττό να πω ότι το δόγμα "ο τεθνεώς δεδικαίωται" δε με εκφράζει ούτε στο ελάχιστο.

Lioko, έτσι και φάω καμιά μήνυση από την κυρα Δέσποινα, θα σε πάρει και θα σε σηκώσει...!  

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Γκρεμίζοντας τον τοίχο... Ξανά...

Με δήλωση στο site του, ο Roger Waters ανακοίνωσε σειρά συναυλιών αρχικά στη Βόρεια Αμερική και του χρόνου την άνοιξη και στην Ευρώπη στις οποίες θα παρουσιάσει το έπος των Pink Floyd, The Wall. Διαβάζοντας κανείς την ανακοίνωση, αντιλαμβάνεται για ακόμη μία φορά  πόσο ο Waters θεωρεί το The Wall ομαδικό έργο του συγκροτήματος, δηλαδή καθόλου (για του λόγου το αληθές, το artwork του δίσκου έχει τροποποιηθεί ώστε να μην περιλαμβάνει το όνομα της μπάντας). Αλλά κάπου εδώ σταματώ τη γκρίνια. Γιατί η ανάγνωση της ανάγκης να ερμηνευτεί ξανά το έργο στο σύνολό του, της οπτικοποίησης συμπεριλαμβανομένης, εμένα προσωπικά με καλύπτει απόλυτα αν και παραδέχομαι ότι είμαι αρκετά επίφοβος να υπεισέρχεται σημαντικού βαθμού μεροληψία στην κριτική μου απέναντι σε αυτόν που θεωρώ έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Γράφει, λοιπόν, ο Waters:

"I recently came across this quote of mine from 22 years ago:
” What it comes down to for me is this: Will the technologies of communication in our culture, serve to enlighten us and help us to understand one another better, or will they deceive us and keep us apart?”
I believe this is still a supremely relevant question and the jury is out. There is a lot of commercial clutter on the net, and a lot of propaganda, but I have a sense that just beneath the surface understanding is gaining ground.  We just have to keep blogging, keep twittering, keep communicating, keep sharing ideas..."

Το μόνο που μένει μέχρι να ανακοινωθούν οι ημερομηνίες του ευρωπαϊκού σκέλους της περιοδείας είναι να ελπίζω ότι σε αυτές θα περιλαμβάνεται και η Ελλάδα. Για να ξαναβάλω τα κλάμματα όπως πριν λίγα χρόνια στη συναυλία του Waters στη Μαλακάσα παρά το ότι άκουγα τα solo του Gilmour από άλλον. Για να ρίξει τον Τοίχο κι εδώ, σε μία χώρα στην οποία τείχη, διαχωριστικές γραμμές, άβατα και αποκλείσμοι μόνο χτίζονται και ποτέ δεν γκρεμίζονται. Όχι ότι είναι η μουσική που θα αλλάξει τον κόσμο αυτό, αλλά σίγουρα τον κάνει και θα συνεχίσει να τον κάνει απείρως πιο βιώσιμο.


Γορίλες στην πόλη

Πειράζει που με έχει αφήσει κάγκελο ο τελευταίος δίσκος των Gorillaz;

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Να χαρώ εγώ αντανακλαστικά...!

«Ο μηχανισμός υπάρχει, εκεί που υπήρχε το απόλυτο μηδέν. Είναι ένα ασφαλές καταφύγιο για τη χώρα μας», δήλωσε ο πρωθυπουργός και πρόσθεσε πως η ενεργοποίηση του θα κριθεί με γνώμονα το συμφέρον της χώρας. «Δείξαμε τη βούληση να βάλουμε τάξη στη χώρα. Τα σοσιαλιστικά μου αντανακλαστικά ήταν να προστατεύσω τη χώρα από τη χρεοκοπία»

Γιώργος "no more little George" Παπανδρέου, 16.4.2010.

Μπράβο ξεφτέρι μου. Αητέ μου. Τσακάλι μου. Για να τιμήσω κι εγώ αυτά τα αντανακλαστικά, τα λεγόμενα και του χαμού, παραθέτω τα πονήματα του όντος με τις πλέον οξυμένες αντιδράσεις στην αλυσίδα της εξέλιξης. Α...! Κι όποιος έχει κότσια, ας τολμήσει να τον ξαναπεί Γιωργάκη (ή little George)...
Ραντανπλαν - Τεύχος 12 - Το ξεφτέρι

                                                             

ΥΓ. Τι διάολο έχω πάθει και τους βλέπω όλους Ραντανπλαν...

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Ο Χορός των Τεράτων

Για τον Φωκά Ευαγγελινό, τον Φώτη Μεταξόπουλο των 00s, η απόσταση από τις βλαχομπαρόκ χορογραφίες τις Eurovision μέχρι την κριτική επιτροπή του Dancing with the Stars ήταν, ας μη γελιόμαστε, μια πηδηξιά. Ένα τσουπ κι από εκεί που χάζευες την κιλότα της Παπαρίζου, βρίσκεσαι να απολαμβάνεις την κιλότα της μπουμπούκας συζύγου βουλευτή του ΛΑΟΣ.
Για τον Γιάννη Λάτσιο η απόσταση από το χορό επί του γνωστού σκεύους ταψιού όπου τον χόρευε η beloved Ελένη Μενεγάκη, μέχρι την καρέκλα στην επιτροπή παραπλεύρως του εθνικού χορογράφου μάλλον ήταν ακόμη μικρότερη.
Τη συμμετοχή του όψιμα θαμπωμένου από τη λάμψη του trash Αλέξη Κωστάλα από την άλλη, μπορώ να την ερμηνεύσω μόνο ως σύγχυση ανάμεσα στη συμμετέχουσα Φωτεινή Πιπιλή και τον πρωταθλητή του πατινάζ ήρωά του Evgeni Plushenko. Νομίζω ότι οι φωτογραφίες με δικαιώνουν... 

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Εσύ εκεί...


Έτσι, για το αντίο... Αξιοπρεπής ροκάς όσο λιγοι.

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Arrest the Childfucker !

Atheist Richard Dawkins backs campaign to arrest Pope 

"Leading atheist Richard Dawkins has backed a campaign to have the Pope arrested for "crimes against humanity" when he visits the UK later this year. Professor Dawkins said he "whole-heartedly" backed the initiative led by atheist Christopher Hitchens. UK human rights lawyers are preparing a case to charge Pope Benedict XVI over his alleged cover-up of sexual abuse in the Catholic church..." 

Καλά, αυτό δεν είναι είδηση, είναι ονείρωξη ! 


Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Γυμνοσάλιαγκες

Το τι σάλιο χύθηκε σήμερις από τα παπαγαλάκια του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, υπουργού του τυχερού παιγνίου ΠΡΟΠΟ (καθώς η ΠΡοστασία των ΠΟλιτων επαφίεται καθαρά στη τύχη), δεν περιγράφεται. Μιλάμε για αμέτρητα λίτρα σιέλου από δωσίλογα τσιράκια της σχολής Πάνου Σόμπολου, δεσμώτες των κρυφών pay-roll και κονδυλίων των υπουργείων, άκριτα φερέφωνα ακόμα και της πλέον βλακώδους κυβερνητικής προπαγάνδας. Τόσο σάλιο ούτε ο σκύλος μου ο Lemmy! Ο άνθρωπος ο οποίος ανερυθρίαστα δήλωσε ότι αν χρειαστεί θα προβεί ακόμα και σε χίλιες προληπτικές προσαγωγές με την πρόφαση ότι κάποιοι ετοιμάζουν "νύχτες των κρυστάλλων" παρά το ότι η τακτική έχει χαρακτηριστεί παράνομη από το Συνήγορο του Πολίτη, ο απαράμιλλος αυτός τύπος ο οποίος δήλωσε ότι "και ο Ομπάμα μουσουλμάνος είναι", ο ανθρωπιστής ο οποίος επέτρεψε να γίνει η κλίνη βαρέως πάσχοντος κρατουμένου το σκηνικό για εικόνες βγαλμένες από ταινίες κατασκοπείας παρουσιάζεται από τα ανωτέρω χαμερπή υποπροϊόντα της ανθρώπινης εξέλιξης περίπου ως μία διασταύρωση του Σέρλοκ Χολμς με τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο. Για το γεγονός ότι εμένα μου φαίνεται περισσότερο ως μία διασταύρωση του ΘουΒου με τον Ρανταπλάν μάλλον οφείλεται η έμφυτη παραξενιά μου...

Στην εικόνα ο κύριος Lemmy από πρόσφατη εξόρμηση στη θάλασσα κι εκτός κρίσης σιελόρροιας, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο

Milatos plays the Blues

O one and only Μάκης Μηλάτος ξεκίνησε την εβδομάδα του με ενενηντάλεπτο αφιέρωμα στο blues. Ονειρεμένη επιλογή για Τσαγκαροδευτέρα με επιλογές από όλο το φάσμα του είδους. Αν θέλετε να ακούσετε τα ίδια τρία γαμηστερά ακόρντα να ανακυκλώνονται μονότονα και αενάως, βραχνοκοκκόρους να κακαρίζουν "give me back my wig", φάλτσες και στριγκές κιθάρες να γρατζουνούν τα αυτιά σας με νότες ανήκουσες αυστηρά στην πεντατονική κλίμακα, εδώ θα βρείτε την υγειά σας !
Παρεμπιπτόντως και μιας και μιλάμε για blues, τσίμπησα προσφάτως μία δισκάρα, αυτιά (η~, θηλυκό) και συγχώριο. Ladies and gentlemen, Louisiana Red & Little Victor's Juke Joint go back to the Black Bayou. Μουσική κόλαση βγαλμένη από το παλαιικό αναλογικό Juke Joint Studio. Έπος κύριοι. Από το εξώφυλλο μέχρι την τελευταία πενιά. Καλή απόλαυση ! 


Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Νεροποντή

Παύεις να θεωρείς εαυτόν το κέντρο του κόσμου, παρά την έως τώρα ομολογουμένως μεγάλη επιτυχία σου. Μαζεύεις τα μπογαλάκια σου και πας σαν σχολιαρόπαιδο να σπουδάσεις με τους καλύτερους, αν και δεν είσαι και είκοσι χρονώ. Αγνοείς την οδό της ευκολίας και αποφασίζεις να πορευθείς άγνωστος μεταξύ αγνώστων μακρυά από την ασφάλεια της επωνυμίας και της αναγνωρισιμότητας με μόνο σκοπό να βελτιωθείς. Αφήνεις στην άκρη τα κλισέ και ανοίγεις τα μάτια και κυρίως τα αυτιά σου σε άλλες φόρμες, άλλους δρόμους, άλλες γλώσσες. Αφήνεις άλλους να σηκώνουν τραπέζια στον αέρα (έντεχνα πάντα), να φωνάζουν και να μη λένε τίποτα γλεντοκοπώντας στην υγειά του εθνικού διασκεδαστή Παπαδόπουλου και ημών των κορόιδων και μιλάς και τραγουδάς μόνο όταν έχεις κάτι να πεις. Εκτιμάς τους καλούς μουσικούς, μαθαίνεις από αυτούς και τους δίνεις ρόλους με σπουδαία βαρύτητα στα τραγούδια σου. Ρισκάρεις, εγκαταλείπεις την πρωτεύουσα γιατί ίσως είδες ότι η βουή σκοτώνει τη δημιουργικότητα. Βάζεις την ψυχική σου ηρεμία πάνω από τη συνεχή έκθεση στα αποπροσανατολιστικά φώτα της ράμπας. Μοιραία μετά από όλα αυτά, έβγαλες άλλον έναν καταπληκτικό δίσκο. Λέγεσαι Αλκίνοος Ιωαννίδης. Και είσαι καλά.



Με τρομάζεις ακόμα οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς το μέσα σου ξένο κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω (από την Πατρίδα)

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Black Pride? Ας γελάσω...

Μετά από μία μεσημεριανή έφοδο σε ταβερνείο της Καισαριανής και την διόλου νηστίσιμη μάσα που έλαβε χώρα εκεί την Πέμπτη τη Μεγάλη, καταλήξαμε με τον Μαέστρο και τον Ψηλό για υπαίθριο απογευματινό καφεδάκι στου Λέντζου στο Παγκράτι. Τους συνδαιτυμόνες μου τους αναφέρω με τα συνθηματικά τους καθότι πρόκειται για σεσημασμένους διασαλευτές της τάξης και της ηθικής, αλλά θεωρήστε ότι η ανάρτηση συντάχτηκε ομαδικά κι εγώ λειτουργώ εν είδει εκπροσώπου τύπου. Ανάμεσα στα άλλα πολύ ενδιαφέροντα με τα οποία καταπιαστήκαμε, ήταν και το θέμα της πολιτιστικής κατρακύλας των μαύρων καλλιτεχνών και των αφροαμερικανών εν γένει, κατρακύλα χωρίς σύντομο τέλος απ' ότι φαίνεται. Η εικόνα είναι νοσηρή και πολύ λυπηρή. Πλήρης έλλειψη φαντασίας, απόλυτη παράδοση στις προσταγές ενός lifestyle κατασκευασμένο αποκλειστικά από λευκούς, ψευδαίσθηση μίας βολικής για όλους και ανώδυνης χαζοεπανάστασης διανθισμένης με όπλα, φαλλοκρατία, αμερικανικό όνειρο για τους ολίγους rappers και στρέβλωση της πραγματικότητας από αυτά τα πρότυπα για τους υπόλοιπους είναι η κυρίαρχη αντίληψη στους κόλπους της αφροαμερικανικής κοινότητας. Οι εποχές στις οποίες οι μαύροι καλλιτέχνες μάχονταν υπέρ των κοινωνικών δικαιωμάτων, της αυτοδιάθεσης και των ατομικών ελευθεριών και βρίσκονταν στην καλλιτεχνική πρωτοπορία φαίνεται να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι μέρες εκείνες στις οποίες ο Coltrane ανακάλυπτε και περήφανα παρουσίαζε στον πλανήτη τις ρίζες της φυλής του και των ανθρώπων της αποτελούν μακρινό παρελθόν. Οι καιροί κατά τους οποίους ο Gil Scott Heron προειδοποιούσε την καθεστηκυία τάξη ότι η επανάσταση δε θα μεταδοθεί από την τηλεόραση, έχουν γίνει βορά του νέου κροίσου 50 Cent. Η επανάσταση  αυτή δε θα γίνει ποτέ. Κι αν γίνει, οι όροι θα τεθούν από ακριβώς αυτούς εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι θα στρεφόταν, ανάμεσά τους και τα τηλεοπτικά δίκτυα. H Nina Simone ηττήθηκε κατά κράτος από την Oprah. O Malcom X γονατίζει ταπεινωμένος μπροστά στον Jay Z. Οι Μαύροι Πάνθηρες εκφυλίστηκαν σε καλόβολα γατάκια του καναπέ που κρατούν συντροφιά σε νέγρες σταρλετίτσες. Το όνειρο του αιδεσιμότατου King υπονομεύθηκε εκ των έσω, από τους δικούς του ανθρώπους και αντικαταστάθηκε από χλιδάτα αυτοκίνητα, βίλες στη Santa Monica, γκόμενες, χρυσαφικά και όπλα. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν χρειαζόταν το crack για να σμπαραλιαστεί η περηφάνια της μαύρης κοινότητας. Αρκούσε το ναρκωτικό που έπαιρναν και παίρνουν όλοι και όλες. Γερές δόσεις από good, old American dream.  

   

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Hurt Locker ή Ball Breaker ;

Σοβαρά τώρα, αυτή η αηδία με τους πολεμοχαρείς νεοκαουμπόηδες να εξουδετερώνουν στρακαστρούκες στο Ιράκ ντυμένοι σαν μεταλλαγμένοι αστακοί και περιβαλλόμενοι από τη συμπάθεια των χαροκαμένων -από τι και ποιους δε μάθαμε ποτέ- ντόπιων, ήταν η ταινία της χρονιάς; Δεν μπορώ να φανταστώ για ποιον μπορεί να παρουσιάζει  το παραμικρό ενδιαφέρον, πλην ίσως κάποιων σιτεμένων σαπιόκωλων καραβανάδων οι οποίοι αντλούν κλέη και δόξα από ασκήσεις επί χάρτου, επί του καναπέως και επί πλατών ταλαίπωρων φαντάρων.
Συγνώμη κυρία Bigelow, αλλά ήσαστε πολύ αδύναμος κρίκος... 


Στο στιγμιότυπο από την ταινία είναι κάτι περισσότερο από προφανής η φιλία και αγαστή συνεργασία μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Σχιζοφρένεια

Μια λαμπάδα -ή καντήλι, δεν το έχω ξεκαθαρίσει ακόμα- μεταφέρεται με ειδική πτήση του ελληνικού κράτους και συνοδεία του υπουργείου Εξωτερικών από το Ισραήλ. Κατά την αποβίβαση -της λαμπάδας υπενθυμίζω- από το αεροπλάνο, της αποδίδονται τιμές αρχηγού κράτους από την μπάντα και τα διάφορα αγήματα.
Μιλάμε για πολύ βαρύ ψυχωσικό επεισόδιο. Ή μήπως σχιζοφρένεια επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σχιζοφρένεια;

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Bob Dylan Ad Portas !

Δεν ξέρω τι επέτειος είναι για τους λοιπούς η 29η Μαΐου, αλλά για μένα από φέτος θα είναι η επέτειος της ημέρας που ο Bob Dylan άλωσε το Terra Vibe. 
Οι επιρροές από τους Guthrie και Seeger, τα τραγούδια διαμαρτυρίας, η κραυγή για την αθωότητα του "Τυφώνα", η φιλία με τον Ginsberg  και τη γενιά των beat, το πέρασμα από το folk στα blues και από τον ακουστικό στον ηλεκτρικό ήχο, η επεισοδιακή και ελάχιστα folk εμφάνιση στο Newport Folk Festival με δύο από τους καλύτερους μουσικούς των blues στην ιστορία, τους Mike Bloomfield και Al Kooper, το Blonde on Blonde, το John Wesley Harding, το Street Legal, η "παρασπονδία" με τη συναυλία στο Βατικανό, τα χρόνια της χριστιανοσύνης, δύο υπέροχοι δίσκοι στα γεράματα και -συνδετικός κρίκος όλων- η βραχνή φωνή είναι λίγα μόνο ενσταντανέ από την πολύκροτη ταινία της παρουσίας του Robert Allen Zimmerman στο μάταιο τούτο κόσμο. Φυσικά δεν πρόκειται να ξεχάσω ότι η συνάντησή μου με τον κύριο Dylan ίσως να είχε καθυστερήσει αρκετά αν η υπέροχη Μαρία Καλαμαρά δεν είχε την εκπληκτική ιδέα να μας διδάξει την Αγγλική στο γυμνάσιο μέσα από τους στίχους του Blowin' In The Wind.  Για να συλλάβετε το ρηξικέλευθο της απόπειρας, να σας ενημερώσω ότι την ίδια περίοδο στο μάθημα της μουσικής διδασκόμασταν το "Γεια σου Ευρώτα" και το "Σπάρτη Λεβεντογέννα"...
Ο Dylan είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ. Και δεδομένου ότι  οι Έλληνες καλλιτέχνες ασχολούνται με άλλα πιο σοβαρά εσωτερικά ζητήματα τα τελευταία χρόνια (τι τάζει ο ζιγκολό,  αν ο Θωμάς είναι σπίτι, πόσες είναι οι τσούλες της γης και αν το φόρεμα είναι Gucci), θα καταφύγω σε ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια του Dylan και θα το αφιερώσω στους μετανάστες εργάτες στα φραουλοχώραφα της νέας Μανωλάδας, τους οποίους έχουν γράψει όλοι στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, παρά το ότι επί της ουσίας δεν άλλαξε τίποτα. Κάτι μου λέει ότι οι στίχοι ταιριάζουν γάντι στην περίσταση...  Αν σε κάποιους φαντάζουν μπανάλ και ντεμοντέ, ποσώς με απασχολεί!