Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Φάκελος Ζωνιανά Vol.2

Σε αυτή την ανάρτηση έχω δώσει και υπότιτλο παλιότερα. Δεν έχω πολλά να πω γιατί θα τα πουν όλα οι πρωταγωνιστές και, όπως στη μπάλα, στο σινεμά, στη μουσική και στο θέατρο, όταν μιλούν οι αστέρες, οι υπόλοιποι καλύτερα να σωπαίνουν.

Λίγα λόγια για το έργο
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών είχε προκηρύξει τις καθιερωμένες εκλογές για την ανάδειξη νέας πρυτανικής αρχής το Μάιο, οι εκλογές όμως ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο. Θα πει κάποιος, μεγάλο πανεπιστήμιο το Καποδιστριακό, όσο να ναι θέλει το χρόνο του. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζει. Γιατί η αλήθεια είναι ελαφρώς διαφορετική με το πανηγύρι να ξεκινά όταν μία από τις παρατάξεις ζήτησε από την Ιατρική σχολή να την πληροφορήσει για τον ακριβή αριθμό υποψηφίων διδακτόρων (και δυνάμει ψηφοφόρων) και έλαβε την εξής απάντηση:


 10.180 υποψήφιοι διδάκτορες; Πάμε ξανά. Δέκα χιλιάδες εκατόν ογδόντα υποψήφιοι διδάκτορες; Είμαστε σοβαροί; Φυσικά και δεν είμαστε. Ένας στρατός ολόκληρος στη διάθεση του προερχόμενου από την Ιατρική υποψήφιου πρύτανη. Το επιστημονικό αντικείμενο των συγκεκριμένων διδακτόρων; Μην το συζητάτε. Αν διαβάσετε περιγραφή διατριβών θα γελάτε ή θα κλαίτε μέχρι λιποθυμίας. Και για να μην κατηγορώ αδίκως μόνο τη συντεχνία μου, ο "κατηγορούμενος" αποκάλυψε ότι πάνω κάτω τα ίδια σάπια συμβαίνουν και στο άλλο βασίλειο της Δανιμαρκίας, τη Νομική, με το status quo του ενός καθηγητή να επιβλέπει μόλις δεκατρείς ψωροδιατριβούλες να χαρακτηρίζεται φυσιολογικό!




Φυσικά ακολούθησε ένα σύστριγκλο με ένθεν κι ένθεν κατηγορίες, το οποίο οδήγησε στην αναβολή των εκλογών έως ότου διευκρινιστεί η κατάσταση με τις λίστες των εκλεκτόρων. Αλλά πριν ακόμη αναβληθούν οι εκλογές, η Ιατρική είχε φροντίσει να πρωτοτυπήσει για ακόμα μία φορά, η οποία φυσικά και δε θα είναι η τελευταία.
Ο Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων (με κεφαλαία καθώς το κλέος είναι δυσβάσταχτο) με έναν αρχικά κομψότατο τρόπο υποστήριξε μία από τις παρατάξεις, η οποία -ω του θαύματος!- ήταν αυτή που είχε επικεφαλής τον νυν πρόεδρο της Ιατρικής σχολής.


Αναρωτιέται κανείς από πού προκύπτει η δικαιοδοσία του συγκεκριμένου άτυπου οργάνου να κατευθύνει τις ψήφους μεταπτυχιακών και διδακτόρων προς μία συγκεκριμένη παράταξη. Να σημειωθεί ότι στο λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που διατηρώ στους servers του πανεπιστημίου δεν έχει φτάσει ούτε ένα mail από το συγκεκριμένο σύλλογο για ζητήματα τα οποία ήταν φλέγοντα, όπως την καθυστέρηση -στην καλύτερη περίπτωση- της προκύρηξης υποτροφιών ή το χαράτσι το οποίο ζητά η Ιατρική υπό τη διοίκηση του εκλεκτού τους από τα Μεταπτυχιακά προγράμματα και το οποίο εκτοξεύει τα δίδακτρα στα ύψη, καθιστώντας τα προσιτά μόνο για το αφάν γκατέ. Η αντίδραση από άλλους υποψηφίους ήταν λογική και αναμενόμενη.


Αλλά δεν υπάρχει χειρότερο από το να σου θίγουν την υπόληψη. Τρελαίνεσαι, φουρκίζεσαι, χολώνεις, αρρωσταίνεις, σε πνίγει το δίκιο και οφείλεις να αποκαταστήσεις την τιμή και την αξιοπρέπειά σου και τι καλύτερο από το να κόψεις τα σούρτα φέρτα στα μπαράκια με τους υποψηφίους της αρεσκείας σου και να δηλώσεις χύμα και τσουβαλάτα τη στήριξή σου στον chosen one, πασπαλίζοντάς τη με ολίγη από ηθική δικαίωση. Τι ψελίσατε; Ότι εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι; Σωπάτε καλέ!


Αυτά τα όμορφα είχα να σας διηγηθώ σχετικά με αυτό το πανηγυράκι που διαδραματίστηκε στο Πανεπιστήμιο και το οποίο θα ήταν αφόρητα βαρετό, προκλητικά δημοκρατικό και εμετικά θεσμικά ορθό χωρίς όλα τα παραπάνω. Το ποιος είναι τελικά ο νέος πρύτανης λίγη σημασία έχει, αν και δε θα έπρεπε. Αλλά φανταστείτε το σαν το Lost. Αν όλες οι σεζόν γαμούσαν, τι να λέει και το φινάλε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου